زیرا زمانی که کف پا به سمت زمین تحریک می شود، انگشتان پا در جهت مخالف تیراندازی می کنند. آنها برای جلوگیری از فعال شدن این رفلکس یا دقیقاً به این دلیل که رفلکس فعال است، نوک انگشتان پا را نگه می دارند.
برای مهار این عمل بازتابی، بهترین ورزش کشیدن است که باید در مقابل، با پاهای برهنه یا دمپایی صندل بچه گانه تا بتوانید بخزید (به مقاله اهمیت خزیدن مراجعه کنید).
نوزادی که می ایستد، روی مبلمان و صندلی می گیرد تا بایستد و سعی می کند از یک مکان برود، هرچند در حال حاضر بدون پرتاب.
در خانه باید جوراب های ضد لغزش و در پارک های دور از خانه، کفش های نرم از مواد تنفسی با کفی نرم اما غیر لغزنده بپوشید.
کفش 1 هنگامی که به تنهایی می ایستد و راه می رود، باید کفش هایی با ویژگی های زیر بپوشد: ضروری است که اجازه حرکت مفصل پا داده شود.
آنها را خیلی بزرگ انتخاب کنید. گاهی اوقات ما کفش هایی را با سایز بزرگتر از نیاز کودک می خریم تا دوام بیشتری داشته باشد.
برای کوچولو راه رفتن با کفشی که روی پایش می رقصد یا دائماً از پا در می آید بسیار دشوار است: او را مجبور می کند تا موقعیت هایی را اتخاذ کند که در درازمدت مضر است و باعث زمین خوردن او می شود.
برای حمایت از مچ پا، چکمه هایی روی او بگذارید. اگر کفش اجازه حرکت آزادانه مچ پا را ندهد، به رشد آن آسیب می رساند. چکمه ها باید به اندازه ای نرم باشند که امکان حرکت را فراهم کند.
سعی کنید به آن پایداری مصنوعی بدهید – با یک کفش سخت و با تکیه گاه بسیار بلند – تا بتواند طولانی‌تر راه برود. ورزش: بیشتر آنها از پلاستیک ساخته شده اند که باعث تعریق بیش از حد می شود که می تواند باعث تحریک پاها و حتی قارچ شود.
بهتر است چرم یا بوم را انتخاب کنید که قابلیت تنفس بیشتری دارند. به ارث می برند. بسیار رایج است که کوچولوها کفش را به ارث می برند.
با این حال، این یک عمل توصیه نمی شود، زیرا پاها همیشه از نظر آناتومیک متفاوت هستند و هر کودک روش متفاوت و خاصی برای راه رفتن دارد.
