علاوه بر روش‌هایی که از روش‌های جدید نظارت بر ارتباطات PLC/modem بهره می‌برند، هنوز روش‌های کلاسیک زیادی برای بررسی QoS احتمالی خطوط/کابل‌های انتخابی وجود دارد.
روش‌هایی که به‌طور گسترده توسط شرکت‌های برق مورد استفاده قرار گرفته‌اند، دبی جزئی و اندازه‌گیری دلتای مماس است. این روش ها به عنوان منبع اطلاعاتی که وضعیت فنی کابل های برق را نشان می دهد ثابت شده است.
یکی از مشکلات در استفاده از این روش ها این است که هنوز یک بررسی مداوم در مورد چگونگی خواندن صحیح اندازه گیری و استخراج حداکثر اطلاعات در مورد شرایط نامناسب کابل وجود دارد.
سیم سیار 10 متری مناسب برای استفاده وصایل برقی در مراکز مختلف است. بنابراین، زمینه تفسیر صحیح داده های اندازه گیری توجه زیادی را به خود جلب می کند و بنابراین چارچوب های ارزیابی جدیدی پیشنهاد می شود.
یکی دیگر از مشکلات اندازه گیری تخلیه جزئی این است که کابل اندازه گیری شده باید از سرویس خارج شود و اندازه گیری معمولاً توسط کارکنان شرکت توزیع (یعنی کامیون اندازه گیری و غیره) انجام می شود و این اندازه گیری توسط نیروی انسانی گران می شود.
بنابراین، این اندازه‌گیری به ندرت انجام می‌شود، عمدتاً برای کابل‌های دارای شاخص‌های مشکل، یا به عنوان بخشی از تعمیر و نگهداری پیشگیرانه معمول.
این کاملاً معمول است که هر شرایط کابل اغلب با این اندازه گیری ارزیابی نمی شود و برای مثال، در جمهوری چک DSO آنها قرار است این اندازه گیری را فقط هر چهار سال یک بار انجام دهند.
بنابراین، اندازه گیری تخلیه جزئی به عنوان یک شاخص اولیه و آنلاین از بدتر شدن شرایط کابل ها هنوز خیلی مطلوب نیست.
یک راه حل ممکن برای استفاده از این اندازه گیری به عنوان یک نشانگر وضعیت کابل آنلاین اولیه ممکن است اتخاذ/نصب سیستم های اندازه گیری مانند محافظ کابل هوشمند باشد.
نتایج تخلیه جزئی و اندازه‌گیری دلتای مماس در ضریب شرایط در پیشنهاد فعلی گنجانده نمی‌شود، با این حال، در صورت در دسترس بودن داده‌های فراوان (مانند محافظ کابل هوشمند)، ممکن است روش را بسیار قابل اعتمادتر کند.
