تفاوت بین میوه های خشک شده و خشک شده در فر در اسیدهای آلی، قندها، اسید کلروژنیک، کاتچین، اپی کاتچین، کامفرول-3-O-گلوکوزید، لوتئولین-8-C-گلوکوزید و محتوای فنلی کل مشخص شد نتایج نشان می دهد که انجیر خشک شده مناسب می تواند به عنوان منبع خوبی از ترکیبات فنلی استفاده شود.
در انجیر خشک شیراز قندهای مونومر غالب است که اطلاعات تغذیه ای مهمی است و میزان قندها و همچنین اسیدهای آلی در انجیر تازه کمتر از میوه های خشک بود.
خشک کردن با هوا یک روش نگهداری مواد غذایی است که بر اساس حذف رطوبت است که منجر به کاهش قابل توجه فعالیت آب (aw)، فعالیت میکروبی محدود و حداقل نرخ واکنش های آنزیمی و شیمیایی می شود.
اما در مورد محصولات غذایی با رطوبت بالا، کاهش aw آنها مستلزم اعمال دماهای بالا برای مدت طولانی است.
که منجر به تخریب کیفیت (انقباض، سخت شدن، قهوه ای شدن، تخریب ویژگی های حسی) و کاهش مقبولیت مصرف کننده می شود در عین حال، افزایش هزینه های انرژی، خشک کردن در هوا را به یک فرآیند نگهداری مواد غذایی پرهزینه تبدیل می کند.
اثر محلول‌های اسمزی مختلف بر پدیده‌های انتقال جرم در تیمار OD و کیفیت انجیر، با توجه به اینکه OD یک تکنیک آب‌گیری مستقل است، گزارش شده است.
کارهای محدودی وجود دارد که اثر ترکیبی OD با خشک کردن هوا را بر کیفیت انجیر خشک نهایی مورد مطالعه قرار داده است.
کار ما با سایر مطالعات ذکر شده در ادبیات متفاوت است، زیرا نه تنها داده‌های تجربی، بلکه توصیفی ریاضی از تأثیر روش‌های آب‌گیری اسمزی و روش‌های خشک کردن هوا (هیچ اثری اطلاعات مرتبطی را در مورد بافتی مانند انجیر ارائه نمی‌کند) بر کیفیت ارائه می‌دهد.
از نیمه های انجیر علاوه بر این، تأثیر شرایط فرآیند بر کیفیت محصولات خشک نهایی مورد بررسی قرار گرفت و کیفیت و شاخص‌های تغذیه‌ای لازم برای شناسایی آنها مورد ارزیابی قرار گرفت. استفاده مجدد بالقوه از محلول OD نیز شرح داده شده است.
یک مطالعه ماندگاری برای تأیید اثربخشی تکنیک‌های ترکیبی OD و خشک کردن هوا، در مقایسه با بافت معمولی انجیر خشک شده در هوا، انجام شد.
صرفه جویی در انرژی برآورد شد و یک تجزیه و تحلیل هزینه (بر اساس بهینه سازی فرآیند انجام شده برای تکنیک های OD و هوا خشک کردن) نیز ارائه شده است.
که یک رویکرد جامع از این که چگونه این دو تکنیک ترکیبی ممکن است تأثیر قابل توجهی بر خشک کردن انجیر داشته باشند ارائه می شود.
