اگرچه منشأ طناب پلاستیکی ضخیم ناشناخته است، اما مصریان اولین مردمی بودند که ابزار خاصی را برای ساختن طناب ابداع کردند.
قدمت طناب مصری به 4000 تا 3500 سال قبل از میلاد مسیح می رسد. و عموماً از الیاف نی آب ساخته می شد.
سایر طناب های مصری از الیاف نخل خرما، کتان، علف، پاپیروس، چرم یا موی شتر ساخته می شد.
استفاده از چنین طناب هایی که توسط هزاران برده کشیده می شد به مصریان اجازه می داد تا سنگ های سنگین مورد نیاز برای ساخت اهرام را جابجا کنند.
در حدود 2800 پ.م. طناب ساخته شده از الیاف کنف در چین استفاده می شد.
طناب و صنعت طناب‌سازی طی چندین هزار سال آینده در سراسر آسیا، هند و اروپا گسترش یافت. در قرن چهارم، طناب‌سازی در هند چنان تخصصی شده بود که برخی سازندگان طناب‌هایی را تولید می‌کردند که فقط برای فیل‌ها در نظر گرفته شده بود.
لئوناردو داوینچی (1452-1519) طرح‌هایی از مفهومی برای ماشین طناب‌سازی ترسیم کرد و در اواخر دهه 1700 چندین ماشین کار ساخته و به ثبت رسید.
ساخت طناب از الیاف طبیعی ادامه داشت تا اینکه در دهه 1950 مواد مصنوعی مانند نایلون رایج شد.
علیرغم تغییرات در مواد و تکنولوژی، ساخت طناب امروزه از زمان مصریان باستان تغییر چندانی نکرده است.
طناب گاهی اوقات به طور کلی به عنوان طناب شناخته می شود و بر اساس قطر آن به چهار دسته تقسیم می شود.
بند ناف با قطر 0.1875 اینچ (0.5 سانتی متر) شامل ریسمان، بند رخت، طناب ارسی و یک خط کنفی پوشیده از قیر به نام مارلین است.
اینها طناب واقعی در نظر گرفته نمی شوند.
طناب با قطر 0.1875 تا 0.5 اینچ (0.5-1.3 سانتی متر) یک طناب سبک است و گاهی اوقات به عنوان “چیزهای کوچک” شناخته می شود.
طناب با قطر 0.5 تا حدود 1.5 اینچ (1.3-3.8 سانتی متر) طناب واقعی محسوب می شود.
بند ناف با قطر بیش از 1.5 اینچ (3.8 سانتی متر) عموماً هاوسر نامیده می شود و برای پهلوگیری کشتی های بزرگ استفاده می شود.
ساخت طناب شامل چرخاندن الیاف به یکدیگر برای تشکیل نخ است.
برای طناب پیچ خورده، نخ را به رشته‌ها و رشته‌ها را به طناب می‌پیچانند. طناب پیچ خورده سه رشته رایج ترین ساخت است.
برای طناب بافته شده، نخ به جای پیچاندن به رشته ها، بافته می شود. طناب دو بافته دارای یک هسته بافته با روکش بافته است.
طناب بافته شده با قیطاندن رشته های پیچ خورده ساخته می شود. دیگر ساخت طناب شامل ترکیبی از این سه تکنیک مانند یک هسته پیچ خورده سه رشته با پوشش بافته است.
مفهوم شکل دادن الیاف یا رشته ها به نخ و نخ به رشته ها یا قیطان ها برای فرآیند طناب سازی اساسی است.
