صابون در مولکول خود دارای یک انتهای یونی قطبی و یک انتهای غیر قطبی دیگر است که در پودر صابون توسط یک زنجیره طولانی از 12 تا 18 اتم کربن تشکیل شده است. انتهای قطبی محلول در آب و انتهای غیرقطبی محلول در روغن است.
معمولاً قطرات روغن در تماس با آب تمایل به جمع شدن دارند. این منجر به تشکیل یک لایه روغن و یک لایه آب می شود. اما وجود صابون وضعیت را تغییر می دهد. انتهای غیرقطبی مولکول‌های صابون در قطرات روغن حل می‌شوند، در حالی که انتهای کربوکسیلیک به سمت بیرون به داخل لایه آب اطراف بیرون می‌روند.
به دلیل وجود گروه های کربوکسیلیک با بار منفی، هر یک از قطرات توسط یک جو یونی احاطه شده باقی می ماند.
دافعه بین بارهای الکتریکی یکسان از ادغام قطرات روغن جلوگیری می کند و بنابراین یک امولسیون روغن در آب پایدار به دست می آید.
صابون با امولسیون کردن چربی تشکیل دهنده یا حاوی کثیفی تمیز می شود.
صابون تمیز می شود زیرا مولکول های آن به مولکول های غیرقطبی (مانند گریس یا روغن) و مولکول های قطبی (مانند آب) متصل می شوند. اگرچه چربی معمولاً به پوست یا لباس می‌چسبد.
مولکول‌های صابون به گریس می‌چسبند و شستشوی آن را در آب آسان‌تر می‌کنند. هنگامی که آب صابون روی سطح کثیف اعمال می شود، ذرات کثیفی را در حالت تعلیق نگه می دارد، بنابراین می توان مجموعه را با آب تمیز تمیز کرد.
هیدروکربن خاک و روغن را حل می کند، در حالی که بخش یونیزه شده صابون را در آب محلول می کند. بنابراین، به آب اجازه می دهد تا مواد نامحلول در آب را از طریق امولسیون حذف کند.
