روغن سیاه دانه باریج حاوی فیتوشیمیایی تیموکینون است که می تواند به عنوان یک آنتی اکسیدان عمل کند.
آنتی اکسیدان ها مواد شیمیایی مضر بدن به نام رادیکال های آزاد را سم زدایی می کنند.
اگرچه تحقیقات در مورد اثرات سلامتی روغن سیاه دانه نسبتاً محدود است، شواهدی وجود دارد که ممکن است مزایای بالقوه ای را ارائه دهد.
در اینجا نگاهی به چندین یافته کلیدی از مطالعات موجود می اندازیم.
بر اساس یک بررسی در سال 2017 که در مجله Pharmacopuncture منتشر شد، روغن سیاه دانه ممکن است برای برخی افراد مبتلا به دیابت نوع 2 مفید باشد.
محققان چهار کارآزمایی بالینی تصادفی شده، دوسوکور و کنترل شده با دارونما را با افرادی که سیاه دانه را به عنوان روغن، چای یا دانه مصرف کرده بودند، بررسی کردند.
نتایج نشان داد که شرکت کنندگان در گلوکز خون ناشتا کاهش یافته بودند.
توجه به این نکته ضروری است که در بیشتر مطالعات، روغن سیاه دانه علاوه بر مصرف داروهای خوراکی دیابت، رژیم غذایی سالم و ورزش مصرف می شد.
بر اساس یک مطالعه کوچک منتشر شده در Immunological Investigations در سال 2016، روغن سیاه دانه ممکن است به مدیریت آرتریت روماتوئید (RA) کمک کند.
در این مطالعه تصادفی دوسوکور و کنترل شده با دارونما، 43 زن مبتلا به RA خفیف تا متوسط هر روز به مدت یک ماه از کپسول روغن سیاه دانه یا دارونما استفاده کردند.
در مقایسه با گروه دارونما، کسانی که از روغن سیاه دانه استفاده کردند، کاهش در موارد زیر را گزارش کردند:
علائم آرتریت (که توسط مقیاس درجه بندی بالینی ارزیابی می شود)
سطوح خونی نشانگرهای التهابی
تعداد مفاصل متورم
روغن سیاه دانه برای درمان آلرژی نویدبخش است.
به عنوان مثال، در یک کارآزمایی بالینی در سال 2011 با 66 نفر که در مجله آمریکایی گوش و حلق و بینی منتشر شد، زمانی که شرکت کنندگان از روغن سیاه دانه به مدت دو هفته استفاده کردند، علائم بینی از جمله: 7 کاهش یافت.
گرفتگی بینی
خارش بینی
آبریزش بینی
عطسه کردن