زیبایی یک لباس هندی در هندوستان را نمی توان دست کم گرفت.
به همین دلیل است که بیشتر زنان هندی هر روز چنین لباس هایی را انتخاب می کنند.
علیرغم این واقعیت که او تقریباً بدن زنان هندی را کاملاً پنهان می کند ، بسیاری از مردان دختران هندی را در ساری ها برازنده و فریبنده می دانند.
بر خلاف ساری مدرن، لباس زنان هندی باستان در باز بودن آن چشمگیر است.
در آن زمان های دور، آن را روی بدن برهنه می‌پوشیدند و به سادگی هیچ چولی بالایی وجود نداشت.
زنان هند باستان زیبایی بدن برهنه خود را مذموم نمی دانستند.
البته این با لباسی که زنان امروزی در هند امروزی می پوشند که نشان دادن بدنشان ممنوع است، فاصله زیادی دارد.
در زمان های قدیم، زنان هندی فقط لباس های ساده می پوشیدند که با شیره گیاهی رنگ می شدند.
با این حال، با توسعه تکنیک نقاشی، ساری ها با تمام رنگ های رنگین کمان شروع به درخشش کردند.
و حتی ثروتمندترین و محترم ترین افراد نیز از ایجاد یک ساری هندی با دستان خود دریغ نمی کنند.
تولید لباس های سنتی هند در هند منحصراً توسط مردانی از طبقه بافنده انجام می شود.
چه کسی بهتر از مردان می داند که یک زن چگونه باید باشد؟
ساری ها می توانند بسیار متفاوت باشند.
تصفیه شده و متواضع، شیک و بی گناه، عاشقانه و عروسی.
گاهی اوقات تا شش ماه طول می کشد تا یک لباس ساخته شده از بهترین پنبه یا ابریشم درخشان، تزئین شده با نقش و نگار و گلدوزی شده با نخ های طلا، لبه ها یا سنگ های نیمه قیمتی.
تمام لباس های ملی هند با همه تنوع آن به دو نوع دوخته شده و دوخته نشده تقسیم می شود.
لباس های دوخته نشده قدیمی تر است. معمولاً ورقه ای از پارچه است که به روش خاصی دور بدن می کشند.
طبق سنت، خدمات و مراسم الهی در لباس های دوخته نشده برگزار می شود.
قدیمی ترین نمونه دوتی است. این یک نوار مستقیم از پارچه است، اغلب یک رنگ، که در اطراف پاها قرار دارد.
طول دوتی به وضعیت اجتماعی فرد بستگی دارد: دهقانان دوتی کوتاه دارند و باسن آنها محکم است و طبقات بالا دوتی بلند می پوشند.
دوتی های روزمره از پارچه های پنبه ای یا جوت و دوتی های جشن از ابریشم ساخته شده اند که با حاشیه طلا تزئین شده اند.
فقط راهبان مجاز به پوشیدن دوتی زعفرانی یا قرمز هستند.
